Książka Ale drzewa! wydawnictwa Wytwórnia, mającego na koncie wiele nietuzinkowych publikacji, objawiła nam się na ostatnich targach książki dziecięcej Przecinek i Kropka. Przyznam, że przy stoisku Wytwórni zabawiliśmy dłuższy czas, bo było po prostu wyjątkowe. Wyróżnić się na rynku wydawniczym nie jest łatwo, jako, że konkurencja jest coraz większa, ale Wytwórni to się świetnie udało. Ale drzewa! są w całości dziełem Zuzanny Malinowskiej. Jak zaznacza autorka, nie jest to publikacja naukowa i nie jest to podręcznik. I bardzo dobrze, bo jest to coś znacznie lepszego – to opowieść o drzewach. Skomponowana z faktów dobranych w taki sposób, że czyta się lekko i z przyjemnością. Zilustrowana tak, że trudno oderwać oczy – bardzo spójnie, bardzo retro i bardzo, jakby to ująć – niespiesznie. (więcej…)
Wczoraj Łucja do późnych godzin wieczornych rysowała. Tym razem nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że następnego dnia miała być w szkole plastyka. Tym razem dziedziniec arkadowy Zamku Królewskiego na Wawelu (na marginesie – nazywany przez panią – Sukiennicami). Dziesiątki okienek i kolumienek. Wywalczoną przez siebie techniką – ołówkiem. W szkole nadal królują pastele olejne, które nawet dobrze zapowiadający się rysunek w rękach niezaznajomionych z tą techniką dzieci, potrafią zmienić w infantylne malowidło. Pracując nad podcieniami budynku, powtarzała definicje nowych pojęć geometrycznych i denerwowała się, że nie zdąży zrobić zadań. Dzień jak co dzień. Lekcje na ostatnią chwilę, bo są ciekawsze rzeczy. Przymus prac domowych, bo nauczyciel nie jest w stanie zrealizować programu na lekcji. Dlaczego? Bo nie może zapanować nad uczniami na przykład. A dlaczego nie może? Bo go nie słuchają. A dlaczego nie słuchają? Bo się nudzą. (więcej…)
Niedawno pisałam o zabawkach architektonicznych, więc może pora na wzmiankę o budownictwie dla najmłodszych. W końcu te dwie profesje powinny zgodnie współegzystować ze sobą. Trzy świnki to bajka tak popularna, że znajduje się w naszym domu w kilku wersjach. Dzisiaj wybieram tę, która podoba nam się najbardziej. Przyznam, że zawsze miałam z nią kłopot i z wytłumaczeniem dzieciom niuansów wytrzymałości budowli w zależności od materiału z którego została wykonana. Ponieważ pomieszkujemy czasem w domu drewnianym, bajka stała się przyczyną pojawiającego się niepokoju związanego z trwałością naszego tymczasowego schronienia. Zwłaszcza, że korzystamy z niego tam, gdzie rzeczywiście można spotkać wilki. Ponieważ mam dość lekceważący stosunek do pojemności płuc i siły dmuchania psowatych, usiłowałam zaszczepić go również dzieciom. Z miernym niestety skutkiem. Musiałam więc skupić się na trwałości dobrze wykonanych konstrukcji drewnianych, dziękując w duchu Opatrzności, że nie mieszkamy w domku ze słomy. (więcej…)
Kupuję dzieciom książki o przyrodzie nie bacząc na to, czy się nią interesują czy nie. Uważam, że to moja rola jako rodzica i jeśli tego nie zrobię, ona może nigdy nie zaprzątnąć ich uwagi. Na szczęście trafiło na podatny grunt i moje zaangażowanie owocuje tym, że nasza trzylatka zna się na miejskich ptakach lepiej niż większość dorosłych. Znamienne jest pytanie, które może pojawić się gdy kupujesz taką książkę dziecku: „o, interesuje się ptakami/krzewami/drzewami itp.? Noo w zasadzie to jeszcze nie. Nie interesuje się. Ale jeśli nie dostanie tej książki – to tak już może pozostać. A tego chciałabym uniknąć, bo uważam że stosunek człowieka do przyrody jest świetnym fundamentem szacunku do świata ogólnie. Zawiera się w nim atencja, wrażliwość, szacunek dla potrzeb innych niż własne, empatia i odpowiedzialność. (więcej…)
Nigdy nie jest zbyt wcześnie, na uważne przypatrywanie się dziecku pod kątem predyspozycji do wykonywania określonych czynności i zadań. Czasem z pozoru nieistotne wskazówki mogą nam wiele powiedzieć o jego osobowości, umiejętnościach i zamiłowaniach. Z czego te ostatnie być może są najważniejsze. Znam przypadek dziewczynki, która w dzieciństwie przeprowadzała sekcje dżdżownicom i została lekarzem. Znam też taką, która układała puzzle, a wczoraj z wynikiem celującym ukończyła Architekturę na Politechnice. Nigdy nie wiadomo, czy podsuwaniem dziecku określonych zabawek nie wpływamy w jakiś sposób na jego przyszłe wybory życiowe. Zabawy i gry są często wstępem do bardzo poważnych pomysłów. Jak wiadomo – zrelaksowany umysł pracuje najlepiej. (więcej…)
Djeco kupuję w ciemno, nie oglądając na wszystkie strony i nie szukając uprzednio recenzji, bo sama marka gwarantuje zabawki w moim guście i najwyższej jakości. Djeco Patyczki to układanka tak prosta i ascetyczna, że plasuje się gdzieś na pograniczu zabawek i pomocy naukowych. Zabawa polega na układaniu wzorów załączonych na 24 kartach w skali 1:1. Do dyspozycji mamy 48 drewnianych patyczków różnej długości, ponacinanych w równych odstępach. Grupą docelową są dzieci w wieku od 5 do 8 lat. U nas „testowane” na 3,5 – latce.
Jaki sens jest w kupowaniu zabawki tak prostej, że aż zastanawiamy się czy podobnej nie znajdziemy po prostu w lesie albo w parku. Jest w tym trochę racji i właśnie w tym – paradoksalnie – upatrywałabym kwintesencji uroku tego typu układanki. To taka ucywilizowana forma dawnych, zwyczajnych zabaw. Podczas wojny dzieci bawiły się kafelkami z podłóg zbombardowanych pałaców. Dzisiaj mamy to szczęście, że możemy bawić się w zaciszu domowym zabawkami mądrymi i zwyczajnymi, bez otoczki wojennej rzeczywistości. (więcej…)