Gdyby programy szkolne były napisane tak jak ta książka, to może moje dziecko wolałoby szkołę od choroby, kto wie. Gdzie się chowa śnieżna sowa? Znajduj zwierzęta na wszystkich kontynentach Brendana Kearney’ego, bardzo umiejętnie łączy humor, zabawę i fakty. Wiemy co jest czym i jedno drugiemu nie przeszkadza, umiejętnie się uzupełniając.

Grafika jest świetnie przemyślana. Tak naprawdę ogromną trudnością jest stworzenie rysunkowej książki o przyrodzie. Istnieje silna pokusa żeby te zwierzątka nieco zinfantylizować – niech podobają się dzieciom, niech mają uśmiechnięte buźki i niech bardziej przypominają pluszaki niż prawdziwe zwierzęta. Zwierzęta w Gdzie się chowa … są przedstawione w sposób zabawny, ale z uchwyceniem ich charakterystycznych cech. I tak na przykład maskonura poznamy po dziobie, tapira po sylwetce, drzewołazy po ubarwieniu, a kangura po ruchu. Oczywiście istnieje szereg uproszczeń, ale ilustracja stanowi dobry przyczynek do pierwszych skojarzeń umożliwiających identyfikację gatunków. Coś co mnie rozbawia, a jednocześnie pełni określoną praktyczną funkcję, to duże oczy wszystkich zwierząt. Wyglądają trochę jak bardzo zdziwione, a trochę jak mocno ściśnięte, ale dzięki tym oczom właśnie – bardzo łatwo je znaleźć. Oko mimo woli zatrzymuje się na tych jedynych, wyróżnionych brakiem koloru, białych kółkach.

Książka przybliża pojęcia ekologiczne takie jak habitat i środowisko życia, zwracając uwagę na nierozerwalny związek pomiędzy nimi a gatunkami. Bardzo czytelna, poglądowa mapa pokazuje występowanie na świecie biomów: tajgi, stepów, lasów, pustyń, gór, oceanów itp. Na kolejnych stronach znajdziemy ich omówienia składające się z :

 

Krótkiego opisu środowiska:

 

Dużego obrazka z adekwatnym krajobrazem i zwierzętami dla niego charakterystycznymi:

 

Ciekawostki:

 

Zadania „znajdź je” czyli spisu występujących na obrazku zwierząt z podaniem ich ilości:

 

Na końcu książki jest indeks i odpowiedzi – gdyby ktoś miał trudności ze znalezieniem różnych żyjątek. Wydanie jest duże, solidnie oprawione, gramatura papieru – słuszna. Bardzo podoba mi się dobór informacji. Są to fakty dobrane tak, że łatwo je zapamiętać, bo są zaskakujące, charakterystyczne, ciekawe – w każdym razie zawsze „jakieś”. Jeśli ktoś grał kiedyś w Faunę – lubianą przez ludzkie rzesze grę planszową, to szybko znajdzie dla takiej książki zastosowanie – przynajmniej jeśli chodzi o zasięgi występowania.

A w naszym domu ta książka zagościła dzięki Łucji, która wygrała ją w konkursie Naszej Księgarni, rysując taką oto sowę śnieżną:

 

 

Książka przeszła u nas pomyślnie siostrzane testy, jednocząc na długie minuty piątoklasistkę i przedszkolaka w pełnym uwagi oraz przejęcia śledzeniu zwierząt w ich środowiskach. Polecamy z pełnym przekonaniem.