Niedawno pisałam o bardzo udanym debiucie czasopisma dla dziewczynek Kosmos, a tymczasem na rynku zadebiutowało nowe czasopismo dla młodych czytelników. Przed samymi świętami na rynku pokazał się pierwszy numer SPOTu. Wydawnictwo Agora wypuściło pierwszy numer jako dodatek do Gazety Wyborczej, ale kolejne będą wychodziły samodzielnie. Zostało przygotowane z myślą o czytelnikach w wieku 11-15 lat.
Różnorodność tematów
To wada i zaleta. Zrozumiałe jest, że wydawca chce trafić do szerokiego grona, ale sztuką jest tak wyważyć tematykę, żeby można było stworzyć w miarę precyzyjny profil czytelnika. I żeby czytający nie poczuł się trochę tak – że owszem coś tu dla mnie jest, ale nie jest to moje pismo – nie utożsamiam się z osobą do której jest kierowane.
W SPOCIE możemy poczytać o świecie współczesnym w bardzo szerokim spektrum. Nie wiem – czy nie zbyt szerokim. Bardzo podoba mi się, że pismo porusza tematy z zakresu polityki, nauki i współczesnych problemów ogólnoświatowych (zmiany klimatyczne – brak śniegu i skąd to się bierze). Bardzo dobry jest też krótki artykuł Adama Wajraka o reniferach. To wszystko czyni pismo dość ambitnym. Trochę mniej podobają mi się tematy z zakresu sportu, gier, filmów – mam wrażenie że to jest domena innych pism. Bardziej widziałabym SPOT jako czasopismo celowane w czytelnika „młodego intelektualistę”. Oczywiście nie wykluczam, że taka osoba również chętnie dowie się o tym, że Taylor została zdetronizowana przez Beyoncé, niemniej jednak wprowadza to pewien dysonans.
Co jest fajne dla dzieci w SPOCIE
To trochę może myślenie życzeniowe w stylu „co chciałabym, żeby czytały moje dzieci”, ale uważam, że prasa kształtuje sposób postrzegania świata i dlatego bardzo podoba mi się, że:
- poruszone są tematy polityczne, a to nie jest typowa zawartość czasopism dla młodych np. sklepy zamknięte w niedzielę, Pałac Kultury – zburzyć, czy zostawić, czy niepełnosprawni będą mogli głosować, relacje między Koreą a USA w charakterystycznej relacji Trump – Kim, zmiany polityczne w Zimbabwe;
- są tematy związane z przyrodą – z Adamem Wajrakiem na czele, ale nie tylko – uważam je za bardzo ważne bo kształtujące stosunek nie tylko do natury, ale i do współbratymców;
- nauka – ciekawie i przystępnie wyłożone kwestie związane np. z globalnym ociepleniem czy spadającą stacją kosmiczną;
- informacje podawane są bardzo lapidarnie, w formie niemalże SMS-ów – takie czasy i trochę szkoda, bo może to „wypunktowanie” jest zbyt mocne, ale z drugiej strony tak się teraz czyta – szybko i to co najważniejsze; natomiast zupełnie; bez żadnego „ale” podoba mi się to, że zdania są krótkie, co bardzo ułatwia przyswojenie treści;
- pismo jest obiektywne – pomimo tego że porusza tematy uznane za kontrowersyjne; w związku z tym pojawiły się już w sieci ogólne zarzuty, że pismo będzie indoktrynerskie, ale nie wydaje mi się, żeby tak było i wydawca dba o odessanie opinii, podając informacje „w pigułce”.
Co bym poprawiła? Zrezygnowałabym z aż tak daleko posuniętej zwięzłości i poruszania tematów omawianych szeroko w innych pismach. Doprecyzowałabym odbiorcę. Poprawiłabym przejrzystość i poddała jeszcze jednej redaktorskiej korekcie. Pismo ma potencjał być chwytliwe, ale dobrze byłoby żeby określiło swoje mocne strony. Sięgnę po drugi numer i podsunę go mojemu dziecku z nadzieją, że i pismo i dziecko będą rozwijać się pomyślnie.
Kolejny numer dwutygodnika „Mój Spot”, liczący 36 stron ukaże się 4 stycznia 2018 r w cenie 7,99 zł.