Kosmos jest fantastyczny. Trudno mi napisać inną recenzję niż entuzjastyczną, bo jest to pismo świetnie przygotowane pod każdym względem, a wcześniej – bardzo przemyślane. Nic nie jest pozostawione przypadkowi, tematy są dobrane rewelacyjnie i każdy z nich jest dobrze opracowany – lekko, ale mądrze. Bardzo mądrze nawet.

Pismo posługuje się znanymi rozwiązaniami typu – zagadki, gry czy test psychologiczny, ale tu nabrały zupełnie nowej jakości. „Test na super moce” daje mądre wyniki i przyznam, że wzruszyłam się nieco widząc, jakie odpowiedzi zaznacza moje dziecko. Wynik testu pokazał jej mocne strony i mądrze je opisał pomimo lapidarnej formy, a mi dał trochę do myślenia.

– I jak, podobało ci się to pismo? – pytam dziesięcioletnią Łucję, która przeczytała je odkładając lekcje na bok.

– O tak, mamo. Jest ciekawsze niż podręczniki i mniej różowe niż inne pisma.

 

 

Dziewczynka jako intelektualistka, obywatel, przyrodnik – dziewczynka jako człowiek

Kosmos pokazuje dziewczynkę jako pełnoprawnego uczestnika życia obywatelskiego, naukowego, światowego. Jako osobę, która może osiągać cele, nawet – i to jest bardzo ważne – jeśli ma trudny start i jeśli wydaje się to niemożliwe (bardzo ciekawy i świetnie skonstruowany wywiad z Anną Czerwińską – himalaistką).

Obywatel to człowiek nieobojętny, mogący podejmować skuteczne działania niezależnie od wieku. Walka z bezradnością wyuczoną, z obojętnością nabytą i zwyczajnym lenistwem, a wszystko to w delikatnej i nienarzucającej się, a tylko pokazującej możliwości, formie.

Dziewczynka to również człowiek reprezentujący określoną moralność. To temat delikatny, bo może być poruszony na wiele sposobów, w kontekście wielu postaw i poglądów. Tutaj podjęty bardzo mądrze – jako relacja z drugim człowiekiem. „Droga do Aleppo” pokazuje zorganizowaną przez dziewczynki akcję zbiórki pieniędzy dla Syrii. Bez wymachiwania światopoglądem, bez ukazywania jedynej słusznej drogi, ale z solidnym i niekwestionowanym odwołaniem się do czystego człowieczeństwa.

Wątek przyrodniczy – mi szczególnie bliski ze względu na światopogląd, wykształcenie i zamiłowanie. Znów – bardzo miłe zaskoczenie, bo przeczytajcie takie zdanie „Aby hodować pandę wielką, potrzebujesz góry w Chinach” i dalej w tym tonie. Toż to esencja mądrego podejścia do świata zwierząt. „Zioła to magiczne rośliny” – prezentacja 4 powszechnie występujących roślin z treściwym opisem w postaci kart fanki przyrody, do wycięcia i zbierania. „Leśni detektywi” – pomysł na obcowanie z lasem w ciszy uważam za bardzo mądry, bo nastawiony na odbiór i myślenie.

Eksperyment „Bąble kolorów” – wielki plus za to, że zupełnie realny i niekłopotliwy do wykonania w każdym domu a przy tym efektowny.

Dział „Sztuka„ prezentuje obraz Claude Moneta „Klify w Ertretat” (to że został podpisany nie jest wcale oczywiste i pokazuje poważne podejście do czytelnika), a krótka notatka i zadanie pomaga mu się refleksyjnie przyjrzeć. Na następnej stronie koty namalowane przez znane malarki i malarzy od realizmu i abstrakcji, bez wartościowania i pusty kawałek strony – jaki będzie Twój kot? To zestawienie stylów daje komunikat – będzie inny i nie znaczy – gorszy, bo koty, style i obrazy są różne.

Jest i przepis, spójny z tematem przewodnim bo na „baton mocy”, prosty, zdrowy i taki, ze dziecko powinno dać radę.

To zaledwie niepełny zarys tego, co oferuje nam czasopismo.

Nietuzinkowy spis treści w postaci mapy, bardzo dobra grafika – daleka od różowych propozycji dziecięcej popkultury, dobry, gruby papier i 68 stron – jest co trzymać w ręku. I jest po co.

Dziewczęta – da się? Da się! To pismo naprawdę podnosi na duchu. I wcale nie jest wywrotowe, czy feministyczne, pokazuje i proponuje oczywistą oczywistość. Kosmos  jest zdecydowanie dla dziewczynek. Ziemia też.